 |
| Temsili Ergen :) |
şimdi buraya bi şeyler yazmak icap edince, insan hayat üzerine, e genellikle ciddi şeyler yazmak durumunda kalıyor.
daha doğrusu böyle hissediyor. zaten blogların mantığı bir nevi günlük olması, ama bunu insanlarla paylaşabilmemiz de, kendimizi anlatmamıza yardımcı oluyor. aynı zamanda insanlar bizi beğensin istiyoruz falan filan.
buraya yazdıklarımı okuyunca kendimi bi an emo, efem ergen gibi filan hissettim ki bu doğaldır. sürekli bi isyan halleri, hayatı sorgulamalar filan. aslında yazdıklarım da normalde uğur'la sarhoşken konuştuğum, bittabi felsefi yönleri olan, kendince derin, ama aslında pek sığ, ya da derinliğinden sığ konuşmalar. -ki son kurduğum cümle de bana öyle geldi-
hep yaratıcı olmayı sevdim, bunu kullanma imkanımsa hiç olmadı. aslında yaratıcılığım devşirme sistemine benziyor. çünkü ben sıfırdan yaratamam. durumdan yaratırım. zaten yoktan var etmek sümme haşa bize özgü değil. (misal blog'un ismi ünlü üstad ömer üründül'den esinlenerek oluştu.)
şimdi düşününce yazdıklarımdan pişman değilim, hatta gurur duyuyorum. onları kimsenin okumamasından, okusa da anlamamasından da. ama değerim öldükten sonra anlaşılmasın lan dostlarım. lütfen bak. aslında bu çocuk güzel şeyler yazmış demeyin ben öldükten sonra. yine ergenleştim galiba. kıps kıps, bay bay.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder