ne dedim dünkü girdide, kimse bakmaz filan. kötü hissettim lan kendimi, oraya bi link atıyoruz, heycanımızı paylaşıyoruz,umut sarıkaya tip mutsuzluk tanımlarına örnek teşkil etmeye itiyosunuz beni. (sibel sen okuyacaksın biliyorum, ama sen de sevgilim olduğun için okursun bence. yani sokaktan geçen adam olsam okumazdın heralde) ama popüleriteyle de çok alakası var tabiki bu iğrenç olayın.
oraya bi link atıyosun, bi allahın kulu da lan bu adam ne yazmış diyip bakmıyo. ben de burda gayet rahat ve ezik biçimde sitem edebiliyorum. ama neden bunu yapıyorum, çünkü yine kimse okumaz biliyorum :)
ha ne dedik popülerite, ya da repütasyon daha doğru bi kelime olur.
hayatımın hiç bi döneminde herkesin tanıdığı herif olamadım, hala yeni tanıştığım insanların yüzüne bakarak konuşamıyorum misal. ben mi suçlusuyum sadece bunun acaba,onu bilemedim. birazcık da böyle olmayı öğütledi hayat bize. öğretti mi onu bilmiyorum, ama bunu öğrenmiş olduğunu iddia edenler öğütlediler işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder